mamo

Dnia czwartego wyszedłem wreszcie z piekielnej doliny. Góry stopiły się w rozległe pustkowie, a jedynym świadkiem mej upokarzającej ucieczki były nieliczne psy nocy, czatujące w ciemności na niedobitków, stanowiących łatwą jak padlina zdobycz. Mijałem stosy zbutwiałego drewna, kiedyś służącego za fundament dla potęgi króla Obrzyna, nie na tyle trwały jednak, by mógł oprzeć się niszczącej sile piekielnych zastępów. Gdzieniegdzie bieliły się kości nieszczęśników, którzy do końca stali przy uzurpatorze, ceniąc obowiązek nad życie - głupcy, nawet nie mogli przypuszczać jak wielka potęga wyjdzie im naprzeciw...

dla niezorientowanych: jestem już tak zmęczony, że postanowiłem napisać ustępik wzorowany na powieść fantasy...szkoda, że nie mam nic do palenia, bo pewnie fabuła by się składniej zawiązała...

Ostatni wpis chciałbym zadedykować komuś kto pełni w moim życiu rolę katalizatora. Dzięki, fajnie by było ciebie poznać, kimkolwiek jesteś...

Głupie, co nie?

Z racji tego, że muszę powoli zabierać się do wykonywania zajęcia, do jakiego mnie dzisiaj predestynowano, mamoń będzie powoli kończył swój wyścig z czasem, emocjami i toczącym go od środka napadem duszności...

Chciałbym kiedyć poznać autorów scenariusza mody na sukces. To muszą być wielcy fachowcy, skoro to co Babel umieściłby na 2 stronnicach, oni rozciągnęli do 3000 odcinków...

Ciekawe, czy powstanie kiedykolwiek serial mogący choć równać się liczbą odcinków z modą na sukces? Podobno santa barbara była długa, ale chyba do 3000 epizodu to nawet ona nie dotarła...